Μετά από μέρες είπα να γράψω ακόμα μία δικιά μου μαντινάδα...
Λαβύρινθος η αγάπη σου
που για να βρω την άκρη...
Σε κάθε βήμα ερωτικό
χύνω μια στάλα δάκρυ...
Οι παρακάτω μαντινάδες είναι βγαλμένες από δυο κορυφαίους κατά τη γνώμη μου σύγχρονους μαντιναδολόγους.Του Μήτσου Σταυρακάκη η πρώτη και του Αριστείδη Χαιρέτη η δεύτερη..Τις ανεβάζω μαζί γιατί ακούγοντας τη μια,μου ήρθε στο νου η άλλη και προβληματίστηκα.. Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές δως μου κι εμέ βοτάνι... Διώχνε τσι μέρες σου γοργά ο πόνος μου να γιάνει... Μη τονε μπώθεις το καιρό μα έτσι κι αλλιώς θα φύγει... Γιατί προσβάλλεις τη ζωή που ειν'η παντέρμη λίγη...
Σχόλια
δεν εχει δρομο πισω
δεν εχει δρομο ουτε μπροστα
κ'ετσα θα ξεψυχισω..
Λαβυρινθος η αγαπη σου,
κ'η εξοδος κλεισμενη
και μεσα εγω και τ'ονειρο
που'χα ν'αργοπεθαινει
Απαντηση τση στιγμης...Ζητω 2 φορες την επιοικεια σας!
να σου πω κι εγώ ότι...
Στσ' αγάπης τον λαβύρινθο
άπλωσε τα μαλλιά σου...
μίτο να βρω την έξοδο
να μπω στην αγκαλιά σου...