Την συγκεκριμένη μαντινάδα την έχω ακούσει από τον Λουδοβίκο των Ανωγείων...
Όχι σε κάποιο cd του αλλά σε μια εκπομπή στην τηλεόραση νομίζω στον Βιτώρο και λέει...
Πάντα με πιάνει ο έρωντας
όσο πολύ κι αν τρέχω...
Γιατί 'ναι εκείνος φτερωτός
κι εγώ φτερά δεν έχω...
Γιατί πραγματικά είναι αδύνατο να του ξεφύγεις του άτιμου όσο κι αν πολλές φορές το προσπαθείς...
Οι παρακάτω μαντινάδες είναι βγαλμένες από δυο κορυφαίους κατά τη γνώμη μου σύγχρονους μαντιναδολόγους.Του Μήτσου Σταυρακάκη η πρώτη και του Αριστείδη Χαιρέτη η δεύτερη..Τις ανεβάζω μαζί γιατί ακούγοντας τη μια,μου ήρθε στο νου η άλλη και προβληματίστηκα.. Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές δως μου κι εμέ βοτάνι... Διώχνε τσι μέρες σου γοργά ο πόνος μου να γιάνει... Μη τονε μπώθεις το καιρό μα έτσι κι αλλιώς θα φύγει... Γιατί προσβάλλεις τη ζωή που ειν'η παντέρμη λίγη...
Σχόλια