Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πάντα με φτάνει ο έρωντας...

Την συγκεκριμένη μαντινάδα την έχω ακούσει από τον Λουδοβίκο των Ανωγείων...
Όχι σε κάποιο cd του αλλά σε μια εκπομπή στην τηλεόραση νομίζω στον Βιτώρο και λέει...

Πάντα με πιάνει ο έρωντας
όσο πολύ κι αν τρέχω...
Γιατί 'ναι εκείνος φτερωτός
κι εγώ φτερά δεν έχω...

Γιατί πραγματικά είναι αδύνατο να του ξεφύγεις του άτιμου όσο κι αν πολλές φορές το προσπαθείς...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στα έρημα καταλύματα...

Αφού οι διακοπές κόλλησαν στην εξεταστική έγινε 40 μέρες χωρίς μαντινάδα! Μια που άκουσα η επόμενη... Στα έρημα καταλύματα του ονείρου που 'χα χτίσει... Όλη η ζωή μου θα διαβεί γυρίσει δε γυρίσει... Edit 7/10/09: Η μαντινάδα είναι της Κατερίνας Αεράκη

Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές...

Οι παρακάτω μαντινάδες είναι βγαλμένες από δυο κορυφαίους κατά τη γνώμη μου σύγχρονους μαντιναδολόγους.Του Μήτσου Σταυρακάκη η πρώτη και του Αριστείδη Χαιρέτη η δεύτερη..Τις ανεβάζω μαζί γιατί ακούγοντας τη μια,μου ήρθε στο νου η άλλη και προβληματίστηκα.. Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές δως μου κι εμέ βοτάνι... Διώχνε τσι μέρες σου γοργά ο πόνος μου να γιάνει... Μη τονε μπώθεις το καιρό μα έτσι κι αλλιώς θα φύγει... Γιατί προσβάλλεις τη ζωή που ειν'η παντέρμη λίγη...

Τσ' άνοιξης το χαμόγελο...

Δυο μαντινάδες από τον Βασίλη Σκουλά και το δίσκο "Άνθη Του Χρόνου".... Τσ' άνοιξης το χαμόγελο με το δικό σου μοιάζει... Κι όταν γελάς σα να θωρώ την εποχή ν' αλλάζει... Είδα το ξέφωτο τσ' αυγής το ρόδισμα στο δείλι... Μα παίρνει ξόμπλια πιο πολλά το γέλιο σου στα χείλη... Edit:02/06/2008 Δυο μαντινάδες του μεγάλου Μιχαλόμπα...