Την συγκεκριμένη μαντινάδα την έχω ακούσει από τον Λουδοβίκο των Ανωγείων...
Όχι σε κάποιο cd του αλλά σε μια εκπομπή στην τηλεόραση νομίζω στον Βιτώρο και λέει...
Πάντα με πιάνει ο έρωντας
όσο πολύ κι αν τρέχω...
Γιατί 'ναι εκείνος φτερωτός
κι εγώ φτερά δεν έχω...
Γιατί πραγματικά είναι αδύνατο να του ξεφύγεις του άτιμου όσο κι αν πολλές φορές το προσπαθείς...
Δυο μαντινάδες από τον Βασίλη Σκουλά και το δίσκο "Άνθη Του Χρόνου".... Τσ' άνοιξης το χαμόγελο με το δικό σου μοιάζει... Κι όταν γελάς σα να θωρώ την εποχή ν' αλλάζει... Είδα το ξέφωτο τσ' αυγής το ρόδισμα στο δείλι... Μα παίρνει ξόμπλια πιο πολλά το γέλιο σου στα χείλη... Edit:02/06/2008 Δυο μαντινάδες του μεγάλου Μιχαλόμπα...
Σχόλια