Κρητική Λαϊκή Ποίηση - Μαντινάδες

Μια που άκουσα σε ένα τραγούδι του Νίκου Μανιά... Ένα λεπτό στη σκέψη σου βάνε με πότε λίγο... Να πω κι εγώ ο δυστυχής με τσι χαρές πως σμίγω...

Από το cd του Πέτρου Σαριδάκη "Του δίκταμου το άρωμα" η επόμενη: Μαργαριτάρι του βυθού τσ'ακρογιαλιάς κοχύλι... Ήθελα να'μαι θάλασσα να σε φιλώ στα χείλη...

Μία που διάβασα κάπου στο ίντερνετ... Που σμίγουνε οι δρόμοι μας δεν έχω βρει ακόμη... Μα θα ανιμένω μια ζωή σ' αυτό το σταυροδρόμι... Edit 13/8/08: Μια μαντινάδα του Γιώργου Κουτάντου...

Σήμερα θα γράψω μια δικιά μου μαντινάδα που σκέφτομαι από το πρωί... Όταν τα μάτια σου κοιτώ ο νους παιχνίδια κάνει... Κάθε φορά να σ' αγαπώ απ' την αρχή με βάνει...

Ακόμα μία που διάβασα.... Να μπόρουνα να σ' αρνηθώ θα το ΄χα καμωμένο... Μα ούτε το λογισμό βαστώ ούτε τη σκέψη στένω... Edit 9/9/08: Η μαντινάδα είναι του Γιάννη Βάρδα και ακούγεται στο δίσκο "τα μονοπάτια τα παλιά" του Πάρι Περισυνάκη, τραγουδισμένο απο τον Ψαρογιώργη...

Μια που άκουσα... Ποτέ μου δε σε σκέφτηκα χωρίς να νιώσω πόνο... Γιατί το ξέρω στη ζωή πως θα 'σαι σκέψη μόνο...

Μια από τον Τζουγανάκη... Ήθελα λίγο να 'κλαιγες μα να 'κλαιγες για 'μένα... Να σου στεγνώσω με φιλιά τα μάτια τα κλαμένα...

Και μιας και πιάσαμε τις φιλοσοφικές να γράψω άλλη μία που άκουσα και μου άρεσε... Τοίχος παλιός δε γίνεται καινούργιος δε χαλιέται... Καινούργια αγάπη γίνεται παλιά δε λησμονιέται...

Τώρα μου θύμησες μια μαντινάδα από ένα τρίτο κορυφαίο σύγχρονο μαντιναδολόγο που λέει... Ω τον παντέρμο τον καιρό να 'θελα κάμει στάση... Όσο βαστά ο άνθρωπος τη νιότη να χορτάσει... (Δικιά μου είναι η μαντινάδα... Πλάκα έκανα για το κορυφαίος... Είπαμε δεν είμαι και τόσο ψώνιο!!!)

Οι παρακάτω μαντινάδες είναι βγαλμένες από δυο κορυφαίους κατά τη γνώμη μου σύγχρονους μαντιναδολόγους.Του Μήτσου Σταυρακάκη η πρώτη και του Αριστείδη Χαιρέτη η δεύτερη..Τις ανεβάζω μαζί γιατί ακούγοντας τη μια,μου ήρθε στο νου η άλλη και προβληματίστηκα.. Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές δως μου κι εμέ βοτάνι... Διώχνε τσι μέρες σου γοργά ο πόνος μου να γιάνει... Μη τονε μπώθεις το καιρό μα έτσι κι αλλιώς θα φύγει... Γιατί προσβάλλεις τη ζωή που ειν'η παντέρμη λίγη...

Μια ακόμα που άκουσα... Ψεγάδια ψάχνω να σου βρω κι αν έχεις δεν θωρώ τα... Γιατί κι αυτά μου φαίνονται όμορφα κι αγαπώ τα...

Από τους Γιώργη Φασουλά και Κωστή Καλλέργη είναι η επόμενη,στο cd "Τσ'αγάπης σου οι θύμησες": Ξερά κλαδία οι ελπίδες μου έτοιμα να καούνε... Και τα πιασε και νοίξανε στα χέρια τση κι αθούνε...

Μια που άκουσα στο ραδιόφωνο... Το όνειρο με παρηγορεί κοντά μου όντε σε φέρνει... μα είναι η νύχτα μια σταλιά κι ώστε να 'ρθείς σε παίρνει...

Μια που διάβασα... Ζηλεύω του του ουρανού απού 'χει τόσα αστέρια... Κι εγώ τ' αστέρι που ποθώ να 'ναι σε ξένα χέρια...

Σε συνέχεια της χθεσινής να γράψω μια που έχω ακούσει εδώ και καιρό... Μου λείπεις και δε φτάνει αυτό μα έχω και τον κάθε ένα... Κάθε φορά που ξεχαστώ να με ρωτά για 'σένα...

Μιας και δεν θυμάμαι να άκουσα κάποια που να μου έκανε αίσθηση τις τελευταίες μέρες ας γράψω άλλη μια δικιά μου χθεσινής παραγωγής... Κάθε που λίγο ξεχαστώ κι ο νους αλλάξει σκέψη... Η θύμηση σου έρχεται ξανά να με παιδέψει...

Άλλη μια του Αριστείδη του Χαιρέτη : Δε φχαριστιέται ο άθρωπος όσα και αν κουλαντρίζει. .. Γιατί είναι η σκέψη άπειρο κενό και δε γεμίζει...

Τις παρακάτω μαντινάδες τις έχω ακούσει σε ένα cd του Γιώργη Βιτώρου με τίτλο "Κρητών Έρωτες" και είναι του Ζαχαρία Παπαδάκη: Λείπεις και κάνει η μοναξά κορμί και μ'αγκαλίαζει... Και η πεθυμιά μου πρόσωπο τση δίνει που σου μοιάζει... Πως θα παλέψω αμοναχός τη νύχτα απόψε πάλι... Να αισθάνομαι το σώμα σου στην αδειανή μου αγκάλη...

Από τον Μήτσο το Σταυρακάκη η επόμενη: Βασιλικούς κι αγιόκλημα και γιασεμί ανθισμένο... Όντε θα δω γη μυριστώ στη σκέψη μου σε φέρνω...

Μια μαντινάδα του Γιάννη Θεοδωράκη.... Ενός φιλιού το άρωμα μιας αγκαλιάς το χάδι... Θυμούμαι και ακοίμηστος πομένω κάθε βράδυ...