Μετά από μέρες είπα να γράψω ακόμα μία δικιά μου μαντινάδα...
Λαβύρινθος η αγάπη σου
που για να βρω την άκρη...
Σε κάθε βήμα ερωτικό
χύνω μια στάλα δάκρυ...
Δυο μαντινάδες από τον Βασίλη Σκουλά και το δίσκο "Άνθη Του Χρόνου".... Τσ' άνοιξης το χαμόγελο με το δικό σου μοιάζει... Κι όταν γελάς σα να θωρώ την εποχή ν' αλλάζει... Είδα το ξέφωτο τσ' αυγής το ρόδισμα στο δείλι... Μα παίρνει ξόμπλια πιο πολλά το γέλιο σου στα χείλη... Edit:02/06/2008 Δυο μαντινάδες του μεγάλου Μιχαλόμπα...
Σχόλια
δεν εχει δρομο πισω
δεν εχει δρομο ουτε μπροστα
κ'ετσα θα ξεψυχισω..
Λαβυρινθος η αγαπη σου,
κ'η εξοδος κλεισμενη
και μεσα εγω και τ'ονειρο
που'χα ν'αργοπεθαινει
Απαντηση τση στιγμης...Ζητω 2 φορες την επιοικεια σας!
να σου πω κι εγώ ότι...
Στσ' αγάπης τον λαβύρινθο
άπλωσε τα μαλλιά σου...
μίτο να βρω την έξοδο
να μπω στην αγκαλιά σου...