Κρητική Λαϊκή Ποίηση - Μαντινάδες

Μια μαντινάδα από την πρώτη δισκογραφική δουλειά του Μιχάλη Πετσάκη... Παλιά μου αγάπη που να βρω γωνιά γαληνεμένη... Που να μην στέκει η σκέψη σου και να με περιμένει...

Μια μαντινάδα του Γαριπαντώνη που είχα ακούσει στο ραδιόφωνο... Κουράστηκα να κουβαλώ τον πόνο του σεβντά σου... Παρόλο που δεν βρέθηκα ποτέ στην αγκαλιά σου....

Από τον Άρη Καρπουζάκη η παρακάτω... Περνά ο καιρός αλάργο σου βαρύς και δεν αντέχω... Να προσποιούμαι μια ζωή πως ξεχασμένη σ' έχω...

Μια μαντινάδα αρκετά γνωστή της Άννας Κουτσαφτάκη η παρακάτω... Εγώ τη λέξη σ' αγαπώ την έχω καταργήσει... Γιατί την είπα μια φορά κι έχω πληγές γεμίσει...

Δύο ακόμα μαντινάδες από τον Μύρο Σκουλά... Τόσο καιρό που σ' αγαπώ θεέ μου και πως τ' αντέχω ... Που δεν μ' αγάπησες ποτέ εσύ και το κατέχω... Δε κλαίω που δε μ' αγαπάς δε κλαίω πως σε χάνω... Κλαίω γιατί 'που την καρδιά που σ' έχω δε σε βγανω...

Από μια σειρά μαντινάδες του Μύρου Σκουλά η επόμενη... Στην αγκαλιά σου αισθάνομαι σαν το μωρό κοπέλι... Που πέρα από τση μάνας του άλλη αγκαλιά δε θέλει...

Μια δική μου μαντινάδα η επόμενη, συναισθηματικής αξίας καθώς είναι η πρώτη χρονικά μαντινάδα μου που θυμάμαι... Μιλάμε για πολλά χρόνια πίσω μαθητής ακόμα... Λείπεις κι εγώ χαράματα πάλι δεν κλείνω μάτι... Αφού μου λείπει απ' την καρδιά τ' άλλο μισό κομμάτι...

Μια που διάβασα... Ελάτρεψα τα όνειρα που τα μισούσα πρώτα... Γιατί την φέρνουνε συχνά και μου χτυπά την πόρτα...

Από τους Φασουλά Καλλέργη η παρακάτω... Του έρωντα σου η πληγή ενίκησε τον χρόνο... Κι αντίς να τηνε παγουδιά την καινουργιώνει μόνο...

Μια μαντινάδα του Νεκτάριου Λεουνάκη που διάβασα... Παράξενο συναίσθημα τον πόνο σου ν' αντέχω... Πρέπει πως εσυνήθσα να ζω και να μη σ' έχω...

Μια που άκουσα σήμερα... Στέσε το χρόνο μια φορά θεέ μου να τη χορτάσω... Για δε με φτάνει μια ζωή κοντά της να περάσω...

Μια ακόμα του Μιχαλόμπα... Είπα κρυφά να σ' αγαπώ κρυφή χαρά πως θα 'σαι... Μα δεν εβάσταξε η καρδιά και ξεφανέρωσα σε...

Μια μαντινάδα της Κατερίνας Αεράκη που διάβασα... Στο μυστικό κελί του νου που παρελθόν το λένε... Σ' έκρυψα μα σε μαρτυρούν τα μάθια μου που κλαίνε...

Μια εξαιρετική μαντινάδα που διάβασα και δανείζομαι από την dreamer-angel ... Αν είχα τρόπο να ξεχνώ κι αισθήματα ν' αλλάζω... Θα 'βρισκα και τη δύναμη να μην αναστενάζω...

Μια ακόμα που διάβασα πριν λίγο... Να 'ταν η θάλασσα χαρτί κι ο ουρανός μελάνι... Το σ' αγαπώ να έγραφα και πάλι να μην φτάνει...

Μία που διάβασα... Κάποτε θα σαι ανάμνηση μα τώρα είσαι σκέψη... Που απ' το μυαλό πρέπει να βγει για θα με καταστρέψει...

Μια από τον Μιχάλη Αλεφαντινό η επόμενη... Όσες κι αν παίξεις μαχαιριές ο μπέτης μου θ' αντέξει... Μα κι αν ποθάνω σ' αγαπώ Θα 'ναι η στερνή μου λέξη...

Από τον δίσκο "Τα μονοπάτια τα παλιά" του Πάρι Περισυνάκη τραγουδισμένη από τον Νίκο Μανιά η παρακάτω... Σαν τη σταγόνα της βροχής αρχές του φθινοπόρου... Η σκέψη σου με δρόσιζε μέρες που δε σ' εθώρου...

Από ένα δίσκο του Μανώλη Ρουμελιώτη η επόμενη... Κάθε πληγή γιατρεύεται και κάθε πόνος γιένει... Μα του σεβντά σου ο καημός αγιάτρευτος πομένει...

Μια μαντινάδα που θυμήθηκα χθες σε μια συζήτηση που είχα και αποτελεί λίγο πολύ στάση ζωής... Βρείτε μου ένα άνθρωπο να τα 'χει λύσει όλα... Γιατί εγώ δεν τα 'λυσα μα δε με νοιάζει κιόλα...

Μια δικιά μου η επόμενη... Συννέφιασε τσ' αγάπης μας ο ουρανός και βρέχει... Κι ο ποταμός του χωρισμού έβαλε αρχή να τρέχει...

Από μια ζωντανή ηχογράφηση του Βασίλη Σταυρακάκη άκουσα την παρακάτω... Άμα σε δω φέρνω στο νου το ολόγιομο φεγγάρι... Που χει την λαμπιράδα σου μα το περνάς στη χάρη...