Κρητική Λαϊκή Ποίηση - Μαντινάδες

Από τον Αριστείδη Χαιρέτη η επόμενη: Η σκέψη μου είν' άπανω σου και θέση δεν αλλάσει... Σα σταλαμός σε μια σπηλιά που σ' ένα τόπο στάσει...

Μια που διάβασα... 'Πο τη μεριά τσ' ανατολής βγαίνει το φώς του κόσμου... Μα 'πο τα μάτια σου τα δυό ο ήλιος ο δικός μου...

Από τον μεγάλο Μανώλη Καλομοίρη η επόμενη.... Χτυπά η καρδιά μου οντε θα δω γυναίκα να σου μοιάζει... Και προσπαθώ μα δε μπορώ να πω πως δε με νοιάζει... Ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι... Αρχικά έγραψα ξανά αυτή ... Ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς!

Σκεφτόμενος την προηγούμενη θυμήθηκα αυτήν εδώ... Θυμήσου μιας γλυκιάς στιγμής στσ' αυγής την πρώτη φέξη... Που μίλησαν τα χείλη μας χωρίς να πούμε λέξη...

Μια μαντινάδα του Γιώργη Καλομοίρη ή Λιόντα, από ένα δίσκο των Γιώργη και Χάρη Παντερμάκη... Στο πόγερμα του φεγγαριού στσ' αυγής την πρώτη φέξη... Μισεύγει ο νους μου κι έρχεται γλυκά να σε χαϊδέψει...

Μια που άκουσα... Με όνειρο δε συγκρίνεσαι μ' αλήθεια δεν ταιριάζεις... Κι αφού δεν είσαι στσ' ουρανούς γιάντα αγγέλου μοιάζεις...

Μια που είχα ακούσει από ένα δίσκο των Φραγκιαδάκιδων... Στο θύμο πάει η μέλισσα η σφίγγα στο σταφύλι... Μα εγώ το μέλι το τρυγώ στα δυό γλυκά σου χείλη...

Χάθηκα πάλι 3 μέρες... Τρεξίματα από εδώ και από εκεί... Όπως κάνω συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις θα καταφύγω στην εύκολη λύση να γράψω μια δικιά μου μαντινάδα!!! Ο χρόνος φέρνει λησμονιά μα εμένα χρόνια τώρα... Σταμάτησε και δεν κυλά στου χωρισμού την ώρα...

Από τον ομότιτλο και εξαιρετικό δίσκο του Δημήτρη Αναγνωστάκη η επόμενη μαντινάδα... Η ομορφότερη αυγή που ο ήλιος έχει ζήσει... Είναι οντε στην αγκάλη σου ήρθε να με ξυπνήσει...

Από το Σπύρο Σηφογιωργάκη την έχω ακούσει την επόμενη... Ένα φεγγάρι ειν'η ζωή α φέξει κι α γεμίσει... Ογλήγορα στη λίγωση θα φτάξει και θα σβήσει...

Μια που μου έχει κολλήσει όλη μέρα σήμερα... Συγχώρα με φεγγάρι μου που δεν παινώ το φως σου... Μα πε μου αν έχω άδικο οντε τη δεις ομπρός σου...

Από το Μουντάκη τηνε πρωτόκουσα... Ρεθεμιανέ μου καντιφέ ποιος σε βαγιοκλαδίζει... Να παίρνει από τα μάτια μου δάκρυα να σε ποτίζει...

Μια που μου αρέσει διαχρονικά.. Κι ο ήλιος να σκορπά χαρές πάλι φοβούμαι θεέ μου... Μη γίνει η μοίρα σύννεφο και δε λιαστώ ποτέ μου...

Μια που άκουσα σε ένα cd του εξαιρετικού λαουτιέρη Παναγιώτη Μαρακάκη... Στα χέρια μου όντε σε κρατώ χάνεται κάθε πόνος... Αυτές τις ώρες θα θελα να σταματά ο χρόνος...

Την επόμενη μαντινάδα την έχω ακούσει από τους Χαϊνηδες στο cd "Κόσμος και όνειρο είναι ένα" Σα δε θυμάσαι τα παλιά μονάχα αυτό θυμήσου... που ξύπναγα στσ'αγκάλες σου και μου 'λεγες κοιμήσου...

Μετά απο μια εβδομάδα απουσίας μου, μια μαντινάδα που ακούγεται στις "λίμνες" του Μιχάλη Αλεφαντινού... Ποτέ δε θέλω να τα δω τα μάτια σου κλαμένα... Γιατί ναι η παρηγοριά μα και η χαρά μου εμένα...

Την παρακάτω μαντινάδα την άκουσα από τα Παλαϊινά Σεφέρια: Εποστειρώξαν τα νερά στσ'αγάπης σου τη βρύση... Κι ειν'η καρδιά μου φρύγανο ξερό και θα θρουλίσει...

Από τους Χαϊνηδες ακούγεται η παρακάτω μαντινάδα, στο cd "Το μεγάλο ταξίδι". Θεέ μου πόσο παράξενοι είν' οι δικοί μας τόποι... Θλιμμένα τα τραγούδια μας και γελαστοί οι αθρώποι...

Από το καινούργιο Cd του Κλωστράκη, με την φωνή του Ψαραντώνη... Γονατιστός προσεύχομαι για της χαράς το θαύμα... Γιατί το ξεβαρέθηκα στα μάτια μου το κλάμα... Ένα θαύμα περιμένουμε όλοι μας... Edit 13/8/08: Η μαντινάδα είναι του ίδιου του Νεκτάριου Κλωστράκη

Μια που διάβασα πριν λίγο... Βρέχει και λες πως ο θεός κλαίει κι αυτός μαζί μου... Πρέπει πως έφτασε ως αυτόν η παραπόνεση μου...