Μια που είχα ακούσει αρκετά παλιά στο ραδιόφωνο...
Μοιάζεις με την ανατολή
κι η μέρα σου ζηλεύει...
Γιατί στα μάτια σου το φως
ποτέ δε βασιλεύει...
Οι παρακάτω μαντινάδες είναι βγαλμένες από δυο κορυφαίους κατά τη γνώμη μου σύγχρονους μαντιναδολόγους.Του Μήτσου Σταυρακάκη η πρώτη και του Αριστείδη Χαιρέτη η δεύτερη..Τις ανεβάζω μαζί γιατί ακούγοντας τη μια,μου ήρθε στο νου η άλλη και προβληματίστηκα.. Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές δως μου κι εμέ βοτάνι... Διώχνε τσι μέρες σου γοργά ο πόνος μου να γιάνει... Μη τονε μπώθεις το καιρό μα έτσι κι αλλιώς θα φύγει... Γιατί προσβάλλεις τη ζωή που ειν'η παντέρμη λίγη...
Σχόλια
ο νους βουτά την πένα
και ζωγραφίζει στο χαρτί
τις σκέψεις μου για σένα
Δεν θυμάμαι όμως ποιανού είναι για να τον αναφέρω
καλώς ήρθες στην παρέα μας!!
Εσύ είσαι αστέρι ουρανός
είσαι βροχή κι αέρας...
το γλυκοχάραμα τσ' αυγής
κι όλο το φως τση μέρας...