Κρητική Λαϊκή Ποίηση - Μαντινάδες

Μια που την είχα ακούσει απο τον Τζούγανο... Ζω με ένα όνειρο γλυκό κι ίσως να ξεδειλιάνει... Καμιά φορά ξερό κλαδί στο βράχο πάνω πιάνει...

Μια που είχα ακούσει παλιότερα... Με την πραγματικότητα το όνειρο δεν ταιριάζει... Άλλο αγκαλιά να την θωρείς κι άλλο να σ' αγκαλιάζει...

Φρέσκια φρέσκια και πανέμορφη από το ραδιόφωνο... Σαν το κοπέλι μου λεγες τσι νύχτες παραμύθια... Για αγάπες που χαθήκανε και το καμες αλήθεια... edit 4/3/08: Μια μαντινάδα της Κατερίνας Αεράκη...

Μια ακόμα μαντινάδα του μεγάλου Βασίλη Σκουλά... Έχει η ζωή πολλές χαρές μα δεν μοιράζει δίκια... Μοιάζει με κύμα που σκορπά σωρούς σωρούς τα φύκια...

Μια ακόμα δικιά μου μαντινάδα... Χίλιω λογιώ τα πράματα πως άνεμο γυρίζουν... Καταλαγιάζουν έχθρητες κι αγάπες ξεχωρίζουν... Ελπίζω να μην το έχω παρακάνει με τις δικιές μου πιθανών ατυχείς προσπάθειες μαντιναδογραφίας...

Μια που διάβασα πριν μερικές μέρες... Ε το παντέρμο όνειρο και να κρατούσε χρόνο... Να μην θυμάμαι το πρωί του χωρισμού τον πόνο...

Είπα να είμαι επίκαιρος και σήμερα.... Μιας και τις τελευταίες μέρες ο εγκέλαδος έχει κέφια είπα να γράψω μια που είχα ακούσει παλιά... Σαν το μεγάλο το σεισμό απου γκρεμίζει σπίτια... Περνά κι αφήνει ερείπια ο έρωτας στα στήθια...

Μια μαντινάδα που άκουσα απο τον Γιώργη Καλομοίρη η επόμενη... Χριστέ και Παναγία μου κάνε με να ξεχάσω... Τσ' αγάπης μιαν αργαντινή τον ύπνο να χορτάσω...

Και για να κλείσουμε το θέμα χιόνι μια αρκετά όμορφη κατά την γνώμη μου... Όταν σε βλέπω άνοιξη μες την καρδιά μου μπαίνει... Κι ας είναι γύρω τα βουνά κι οι κάμποι χιονισμένοι... (Δεν ξανάχει χιόνι μέχρι να το στρώσει μισό μέτρο στην Θεσσαλονίκη! μα είναι δυνατών τέτοιο ήλιο τώρα δυο μέρες όταν γίνεται πανικός σε όλη την Ελλάδα?)

Μπορεί τελικά να χιόνισε μόνο για λίγο στην Θεσσαλονίκη αλλά όλη η Ελλάδα μαθαίνω ότι έχει ντυθεί στα λευκά... Τα μάτια σου ζωγράφισα σε ενός βουνού το χιόνι... Και με τα χέρια μου παντώ τον ήλιο μην το λιώνει... Εκτός συναγωνισμού μια all times classic!!! Στου Ψηλορείτη την κορφή το χιόνι δεν τελειώνει... Ώστε να λιώσει το παλιό καινούργιο το πλακώνει... Και μία παλιότερη εδώ

Μιας και χιονίζει σήμερα στη Θεσσαλονίκη λέω να γράψω μια σχετική που θυμήθηκα... Να 'μουν νιφάδα του χιονιού κι ας ζήσω λίγο χρόνο... Να κάθομαι στα χείλη σου να με φυλάς να λιώνω...

Μια μαντινάδα του Αριστείδη Χαιρέτη ή Γιαλαφτη που ακούγεται στο τελευταίο cd του Λούδοβίκου των Ανωγείων.... Ανάθεμα σε έρωντα πως μ' έχεις καμωμένο... Απου να δώ ενα πρωί το τόξο σου σπασμένο...

Του Αγίου Βαλεντίνου λοιπόν οπότε μιας και υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι σήμερα, αυτοί που γιορτάζουν και αυτοί που δεν γιορτάζουν, ας βάλω μια μαντινάδα για να καλύψω και την δέυτερη κατηγορία μετα την χθεσινή... Όλου του χρόνου πιό πολύ μια μέρα του Φλεβάρη... Του Βαλεντίνου με πονεί που άλλος σ' έχει πάρει...

Εξακολουθώ να έχω προβλήματα έλληψης χρόνου πράγμα που οδηγεί σε αραιότερες αναρτήσεις... Τελος πάντων, του Αγίου Βαλεντίνου (ασχολίαστο) άυριο ας βάλω μια μαντινάδα του Αριστείδη Χαιρέτη για την περίπτωση... Όλο το χρόνο σ' αγαπώ άσπρη μου περιστέρα... Κι ασε τους άλλους ν' αγαπούν τον χρόνο μιαν ημέρα...

Μπορεί να έχω δώσει βάση σε καινούργιες μαντινάδες που ακούω και με κουζουλένουνε αλλά είναι και ορισμένες κλασσικές που όσες φορές και να τις ακούς η να τις διαβάζεις δεν χάνουν το νόημα τους... Μια τέτοια του Θανάση Σκορδαλού... Μόνο εκείνος π' αγαπά μπορεί να το πιστέψει... Πως της αγάπης ο καημός τη σταματάει τη σκέψη...

Μια που άκουσα απο μια ζωντανή ηχογράφηση του Γιώργη Βρέντζου... Δεν ειν' τα μάθια ποταμός γή βρύση για να τρέχει... Το κάθε δάκρυ που θωρείς το νόημα του έχει...

Πριν γράψω για την σημερινή μαντινάδα να πώ οτι έχω κολίσει με την προηγούμενη του Βιτώρου... Παμε παρακάτω... Η επόμενη είναι απο το cd "Με μια φυσά τ' ανέμου" του Κώστα Ξυλούρη... Μαντινάδα του Γιώργη Σταυρακάκη ή Μιχαλόμπα... Λενε στη φέυγα του ο καιρός είναι γιατρός του πόνου... Μα εγώ πονώ για δε κλουθά η σκέψη μου του χρόνου...

Μία μαντινάδα που διάβασα σήμερα και μου άρεσε... Ανοίκει στον Μανώλη Βιτώρο ή Μπαχλή απο τα Ανώγεια, γιό του Βιτωρόκωστα που έχω αναφερθεί σε παλιότερη μαντινάδα του... Μιαν αστραπή 'ναι η ζωή χαράς του που προλάβει... Να δεί την λάμψη πρίν χαθεί και πέσει στο σκοτάδι... Νομίζω οτι αξίζει να σκεφτεί κανεις το νόημα αυτης της μαντινάδας...

Μια από τις ομορφότερες μαντινάδες της Δέσποινας Σπαντιδάκη η παρακάτω... Με χίλιους τρόπους σ' αγαπώ μα ένας ξεχωρίζει.... Που 'χει το δάκρυ μου μορφή δική σου όντε πορίζει...

Διαβάζοντας από το blog των σβούρων εδώ κάποιες πολύ όμορφες μαντινάδες ξεχώρισα μια και την μοιράζομαι μαζί σας... Πίνω κρασί γελώ γλεντώ και τραγουδώ τση ζήσης... Γιατί είδα όνειρα γλυκά να γίνονται αναμνήσεις... Ανέβασα και το αντίστοιχο τραγούδι "Δώσε Μου" από το cd του Στέλιου Σταματογιαννάκη "Στου ανέμου την οργή" για όσους θέλουν να ακούσουν την μαντινάδα από την μαγευτική φωνή του Νίκου Μανιά...

Από τον Ψαραντώνη η επόμενη... Μαντινάδα του Μιχαλόμπα που ακούγεται στο cd "άνθη του χρόνου"... Συννεφιασμένε ουρανέ όντε βροντάς και βρέχεις... Την ίδια παραπόνεση με την καρδιά μου έχεις...

Μια από τον γνωστό μαντιναδολόγο Αριστείδη Χαιρέτη ή Γιαλάφτη... Μικιό κοπέλι ο σεβντάς με κάνει κάθε τόσο... Και θα μισέψω απ' την ζωή χωρίς να μεγαλώσω...

Μια που άκουσα στο ράδιο… Σύννεφα του ξεχωρισμού ρίχνουνε ψιχαλίδες... Στην παρασιά τσ' αγάπης μας και σβήνουνε τσ' ελπίδες...