Μια από τις μαντινάδες που άκουσα τις τελευταίες μέρες ήταν η παρακάτω της Κατερίνας Αεράκη...
Μιαν εποχή επίναμε
στο ίδιο το ποτήρι...
Κι εδά τον πόνο συγκερνώ
που 'φερες μουσαφίρη...
Η μαντινάδα αυτή μου θύμισε πολύ μια δικιά μου που μιας και έχω τόσες μέρες να γράψω την βάζω και λέει...
Μιαν εποχή εδιάβαινε
στη σκέψη σου η μέρα...
Και εδά η σκέψη σου βαστά
τον πόνο από τη χέρα...
Δυο μαντινάδες από τον Βασίλη Σκουλά και το δίσκο "Άνθη Του Χρόνου".... Τσ' άνοιξης το χαμόγελο με το δικό σου μοιάζει... Κι όταν γελάς σα να θωρώ την εποχή ν' αλλάζει... Είδα το ξέφωτο τσ' αυγής το ρόδισμα στο δείλι... Μα παίρνει ξόμπλια πιο πολλά το γέλιο σου στα χείλη... Edit:02/06/2008 Δυο μαντινάδες του μεγάλου Μιχαλόμπα...
Σχόλια
ΕΚΕΡΑΣΕΣ ΜΕ ΒΑΣΑΝΑ
ΚΑΙ ΠΙΚΡΕΣ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ,
ΚΑΙ ΑΣΠΡΟΠΑΤΟ ΤΑΚΑΜΑ
ΝΑ ΣΟΥ ΒΑΣΤΩ ΧΑΤΗΡΙ.