Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα δάκρυα γίνονται φωτιά...

Από
Μια μαντινάδα του Μανώλη Καλομοίρη ή Λιόντα από τα Ανώγεια την οποία έχει μελοποιήσει ο "χρυσοδάκτυλος" λαουτιέρης Χρίστος Στιβακτάκης...

Τα δάκρυα γίνονται φωτιά
τα μάτια μου οντε κλαίνε...
Και γίνονται σταλαγμαθιές
στο στήθος και με καίνε...
Ετικέτες

Σχόλια

Ο χρήστης Αρκαλοχωρίτισσα είπε…
Συγχαρτήρια για το blog σου.
Οι μαντινάδες που επιλέγεις έχουν ποιότητα και βάθος.΄
Μπράβο!
13 Μαρτίου 2008 στις 8:38 μ.μ.
Ο χρήστης Stelios είπε…
Να 'σαι καλά συντοπίτισσα...
χαιρετισμούς στην πάνω μεσσαρα!!!
13 Μαρτίου 2008 στις 9:23 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στα έρημα καταλύματα...

Από
Αφού οι διακοπές κόλλησαν στην εξεταστική έγινε 40 μέρες χωρίς μαντινάδα! Μια που άκουσα η επόμενη... Στα έρημα καταλύματα του ονείρου που 'χα χτίσει... Όλη η ζωή μου θα διαβεί γυρίσει δε γυρίσει... Edit 7/10/09: Η μαντινάδα είναι της Κατερίνας Αεράκη
1 σχόλιο
Διαβάστε περισσότερα

Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές...

Από
Οι παρακάτω μαντινάδες είναι βγαλμένες από δυο κορυφαίους κατά τη γνώμη μου σύγχρονους μαντιναδολόγους.Του Μήτσου Σταυρακάκη η πρώτη και του Αριστείδη Χαιρέτη η δεύτερη..Τις ανεβάζω μαζί γιατί ακούγοντας τη μια,μου ήρθε στο νου η άλλη και προβληματίστηκα.. Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές δως μου κι εμέ βοτάνι... Διώχνε τσι μέρες σου γοργά ο πόνος μου να γιάνει... Μη τονε μπώθεις το καιρό μα έτσι κι αλλιώς θα φύγει... Γιατί προσβάλλεις τη ζωή που ειν'η παντέρμη λίγη...
20 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Τσ' άνοιξης το χαμόγελο...

Από
Δυο μαντινάδες από τον Βασίλη Σκουλά και το δίσκο "Άνθη Του Χρόνου".... Τσ' άνοιξης το χαμόγελο με το δικό σου μοιάζει... Κι όταν γελάς σα να θωρώ την εποχή ν' αλλάζει... Είδα το ξέφωτο τσ' αυγής το ρόδισμα στο δείλι... Μα παίρνει ξόμπλια πιο πολλά το γέλιο σου στα χείλη... Edit:02/06/2008 Δυο μαντινάδες του μεγάλου Μιχαλόμπα...
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα