Μια που άκουσα από μια ζωντανή ηχογράφηση του Κάτη... Μόνο λουλούδι γή πουλί μπορεί να σου σιμώσει... Στα κάλλη και την ομορφιά που η φύση σου 'χει δώσει...
Από ένα τραγούδι του πολύ καλού δίδυμου Φασουλά - Καλλέργη η επόμενη... Εσύ 'σαι αιτία και πονώ μα εγώ καημούς δεν είχα... Για σένα την γνωρίσανε τα χείλη μου την πίκρα...
Σήμερα μία που διάβασα εδώ ... Βάλε νερό στσι χούφτες σου κι όσο θα δεις να μείνει... Είν' οι χαρές που αλάργω σου τώρα η ζωή μου δίνει... edit 5/9/08: Η μαντινάδα είναι της Κατερίνας Αεράκη
Από ένα δίσκο του Νεκτάριου Ατσαλάκη και από μια σειρά αντικριστές μαντινάδες μεταξύ του Ατσαλάκη και του Γιάννη Χαρούλη οι δύο επόμενες... Την ομορφιά της κάνε τη (θεέ μου) του φθινοπώρου αέρα... Να 'χω χαρά να την θωρώ τρείς μήνες κάθε μέρα... Η ομορφιά της να γενεί του φεγγαριού μια μπάντα... Κι εμένα κάμε αστροφεγγιά να την θωρώ για πάντα...
Από το ίδιο βιβλίο που ανέφερα και εχτές μια ακόμα μαντινάδα... Άχι το φως των αμαθιώ και γιάντα σκοτεινιάζει... Όντε θ' ακούσω μια φωνή τσ' αγάπης μου να μοιάζει...
Μια μαντινάδα που διάβασα από ένα βιβλίο του Βαγγέλη Βρέτζου που έπεσε στα χέρια μου... Κατέχεις το πως σ' αγαπώ γιατί 'χεις ρωτημένα... Μα εγώ μικρή μου σ' αγαπώ και δε ρωτώ κιανένα...
Να κλείσω το θέμα της πανσελήνου με μια δικιά μου μαντινάδα... Φεγγάρι μου πανσέληνο απού 'χεις μια στσι τόσες... Μοιάζεις μου που 'χω μια χαρά μέσα σε πίκρες πόσες...
Δεν θα μπορούσα να γράψω πιο κατάλληλη μαντινάδα σήμερα από την παρακάτω μιας και μόλις γύρισα από παραλία και μάλιστα του Λυβικού... Πανσέληνος και γίνεται το Λυβικό καθρέφτης... Κι εσύ μικρή ψιλόβροχο στη σκέψη μου και πέφτεις... Από μια μικρή έρευνα που έκανα η μαντινάδα είναι του στιχουργού Ηλία Κατσούλη...
Αύριο είναι η πανσέληνος του Αυγούστου και θυμήθηκα μια μαντινάδα που είχα ακούσει... Ήντα το θέλει η μάνα σου τη νύχτα το λυχνάρι... Απού 'χει μες το σπίτι της τ' Αυγούστου το φεγγάρι...
Αφού κόντεψε να περάσει μία βδομάδα χωρίς να γράψω μαντινάδα, επανέρχομαι με μία που άκουσα χτες βράδυ από τον Τζουγανάκη... Πολλές φορές στον ύπνο μου μαζί σου κουβεντιάζω... Και μόνο εκείνη τη χαρά στον κόσμο δοκιμάζω...
Μια μεγάλη αλήθεια σε μια μαντινάδα που έχω ακούσει από τον Μανωλιούδη... Παίξε μια σκαπεθιά στη γη να δεις αθρώπου χάλι... Να δεις ίντα 'πογίνουνται τα πλούτη και τα κάλλη...
Μια μαντινάδα του Αριστείδη Xαιρέτη η επόμενη... Στην πόρτα θα χω το κλειδί αν τύχει και γυρίσεις... Να ανοίξεις μάτια μου να μπεις χωρίς να με ρωτήσεις...