Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μιαν εποχή εδιάβενε...

Δύο δικιές μου μαντινάδες οι παρακάτω...
Την πρώτη την έχω ξαναγράψει αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα αφού τις έβγαλα μαζί να είναι και μαζί στην ίδια ανάρτηση...

Μιαν εποχή εδιάβενε
στη σκέψη σου η μέρα...
Κι εδά η σκέψη σου βαστά
τον πόνο από τη χέρα...

Η θύμηση σου μου γεννά
μονάχα πόνο τώρα...
Που άλλο καιρό τη ζήταγα
κάθε λεπτό την ώρα...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές...

Οι παρακάτω μαντινάδες είναι βγαλμένες από δυο κορυφαίους κατά τη γνώμη μου σύγχρονους μαντιναδολόγους.Του Μήτσου Σταυρακάκη η πρώτη και του Αριστείδη Χαιρέτη η δεύτερη..Τις ανεβάζω μαζί γιατί ακούγοντας τη μια,μου ήρθε στο νου η άλλη και προβληματίστηκα.. Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές δως μου κι εμέ βοτάνι... Διώχνε τσι μέρες σου γοργά ο πόνος μου να γιάνει... Μη τονε μπώθεις το καιρό μα έτσι κι αλλιώς θα φύγει... Γιατί προσβάλλεις τη ζωή που ειν'η παντέρμη λίγη...

Στα έρημα καταλύματα...

Αφού οι διακοπές κόλλησαν στην εξεταστική έγινε 40 μέρες χωρίς μαντινάδα! Μια που άκουσα η επόμενη... Στα έρημα καταλύματα του ονείρου που 'χα χτίσει... Όλη η ζωή μου θα διαβεί γυρίσει δε γυρίσει... Edit 7/10/09: Η μαντινάδα είναι της Κατερίνας Αεράκη

Σαν ορφανέψει μια καρδία...

Μία που άκουσα στο ραδιόφωνο... Σαν ορφανέψει μια καρδία από την πρώτη αγάπη... Όσες κι αν κάνει παίρνουνε το ίδιο μονοπάτι...