Αν δυο πουλάκια σαν κι εμάς...

Σήμερα επανέρχομαι με την ειδική περίπτωση που ανέφερα χθες...
Μέχρι σήμερα έγραφα μεμονωμένες μαντινάδες που μου άρεσαν...
Σήμερα όμως κατ' εξαίρεση θα γράψω τρείς μαντινάδες τις οποίες μου είπε ο πατέρας μου, ανακαλώντας τες στη μνήμη του από τα νιάτα του (και πάνε πολλάάά χρόνια από τότε!!)

Αν δυο πουλάκια σαν κι εμάς
ο πλάστης ξεχωρίσει...
Ποτέ δεν είναι δυνατόν
το ένα από αυτά να ζήσει...

Αν ζήσει όμως πως μπορεί
το ταίρι να ξεχάσει...
Όταν θα δει τ' άλλα πουλιά
ζευγάρια μες τα δάση...

Κι αν το ξεχάσει πως μπορεί
αυτό να μην δακρύσει...
Όταν στα δάση ερωτικά
άλλο πουλί λαλήσει...

Αφιερωμένες σε εσένα μπαμπά;)