Σήμερα επανέρχομαι με την ειδική περίπτωση που ανέφερα χθες...
Μέχρι σήμερα έγραφα μεμονωμένες μαντινάδες που μου άρεσαν...
Σήμερα όμως κατ' εξαίρεση θα γράψω τρείς μαντινάδες τις οποίες μου είπε ο πατέρας μου, ανακαλώντας τες στη μνήμη του από τα νιάτα του (και πάνε πολλάάά χρόνια από τότε!!)
Αν δυο πουλάκια σαν κι εμάς
ο πλάστης ξεχωρίσει...
Ποτέ δεν είναι δυνατόν
το ένα από αυτά να ζήσει...
Αν ζήσει όμως πως μπορεί
το ταίρι να ξεχάσει...
Όταν θα δει τ' άλλα πουλιά
ζευγάρια μες τα δάση...
Κι αν το ξεχάσει πως μπορεί
αυτό να μην δακρύσει...
Όταν στα δάση ερωτικά
άλλο πουλί λαλήσει...
Δυο μαντινάδες από τον Βασίλη Σκουλά και το δίσκο "Άνθη Του Χρόνου".... Τσ' άνοιξης το χαμόγελο με το δικό σου μοιάζει... Κι όταν γελάς σα να θωρώ την εποχή ν' αλλάζει... Είδα το ξέφωτο τσ' αυγής το ρόδισμα στο δείλι... Μα παίρνει ξόμπλια πιο πολλά το γέλιο σου στα χείλη... Edit:02/06/2008 Δυο μαντινάδες του μεγάλου Μιχαλόμπα...
Σχόλια
πουλί μου τη φωλιά σου
και δε δα ξεπουλιάσουνε
ποτέ τα όνειρα σου"