Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Που σμίγουνε οι δρόμοι μας...

Μία που διάβασα κάπου στο ίντερνετ...

Που σμίγουνε οι δρόμοι μας
δεν έχω βρει ακόμη...
Μα θα ανιμένω μια ζωή
σ' αυτό το σταυροδρόμι...

Edit 13/8/08: Μια μαντινάδα του Γιώργου Κουτάντου...

Σχόλια

Ο χρήστης Stelios είπε…
Λίγο διαφορετικά την λέει ο Στέλιος Μπικάκης στο τελευταίο του δίσκο "κρητών νόστος"...

Που συναντιούνται οι δρόμοι μας
δεν έχω βρει ακόμη...
Μα δεν θα αφήσω αγύριστο
του κόσμου σταυροδρόμι...
Ο χρήστης SPantelaki είπε…
....μα δε θ΄αφήσω αγύρευτο του κόσμου σταυροδρόμι...

Δε σε διορθώνω Στέλιο απλά με τρελαίνει αυτή η μαντινάδα, να τη γράφω, να την ακούω..
Ο χρήστης Stelios είπε…
έχεις δίκιο...
είναι έτσι που το έγραψες...
η ταχύτητα βλέπεις!!!
όπως και νά χει πολύ όμορφη μαντινάδα...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Η ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟ ΚΟΥΤΑΝΤΟΥ.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΕΡΑΚΗ
Ο χρήστης melitine είπε…
ΠΟΥ ΣΜΙΓΟΥΝΕ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ ...ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΑΚΟΜΗ.......
ΜΑ ΔΕ Θ' ΑΦΗΣΩ ΑΓΥΡΕΥΤΟ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ.....(ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΟΥΤΑΝΤΟΣ) ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ
Ο χρήστης melitine είπε…
ΠΟΥ ΣΜΙΓΟΥΝΕ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ ...ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΑΚΟΜΗ.......
ΜΑ ΔΕ Θ' ΑΦΗΣΩ ΑΓΥΡΕΥΤΟ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ.....(ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΟΥΤΑΝΤΟΣ) ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στα έρημα καταλύματα...

Αφού οι διακοπές κόλλησαν στην εξεταστική έγινε 40 μέρες χωρίς μαντινάδα! Μια που άκουσα η επόμενη... Στα έρημα καταλύματα του ονείρου που 'χα χτίσει... Όλη η ζωή μου θα διαβεί γυρίσει δε γυρίσει... Edit 7/10/09: Η μαντινάδα είναι της Κατερίνας Αεράκη

Τσ' άνοιξης το χαμόγελο...

Δυο μαντινάδες από τον Βασίλη Σκουλά και το δίσκο "Άνθη Του Χρόνου".... Τσ' άνοιξης το χαμόγελο με το δικό σου μοιάζει... Κι όταν γελάς σα να θωρώ την εποχή ν' αλλάζει... Είδα το ξέφωτο τσ' αυγής το ρόδισμα στο δείλι... Μα παίρνει ξόμπλια πιο πολλά το γέλιο σου στα χείλη... Edit:02/06/2008 Δυο μαντινάδες του μεγάλου Μιχαλόμπα...

Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές...

Οι παρακάτω μαντινάδες είναι βγαλμένες από δυο κορυφαίους κατά τη γνώμη μου σύγχρονους μαντιναδολόγους.Του Μήτσου Σταυρακάκη η πρώτη και του Αριστείδη Χαιρέτη η δεύτερη..Τις ανεβάζω μαζί γιατί ακούγοντας τη μια,μου ήρθε στο νου η άλλη και προβληματίστηκα.. Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές δως μου κι εμέ βοτάνι... Διώχνε τσι μέρες σου γοργά ο πόνος μου να γιάνει... Μη τονε μπώθεις το καιρό μα έτσι κι αλλιώς θα φύγει... Γιατί προσβάλλεις τη ζωή που ειν'η παντέρμη λίγη...