Κρητική Λαϊκή Ποίηση - Μαντινάδες

Άκουσα προχθές τον Βαγγέλη Τιτάκη στο ραδιόφωνο και μεταξύ των όμορφων μαντινάδων που ακούστηκαν συγκράτησα δύο... Αγάπης πάθη μου 'δωκες κι ερωτικό μαράζι... Μα θέλω να σαι εσύ καλά κι εμένα δε με νοιάζει... Μην την αφήνεις τη ζωή χαράμι να πηγαίνει... Γιατί η κάθε μια στιγμή που φεύγει δε γιαγέρνει...

Μετά από αρκετές μέρες μιας και έλειπα... Μια που διάβασα... Έπρεπε να 'ναι γυάλινοι οι μπέτες των αθρώπω... Να ξεχωρίζουν οι καρδιές που αξίζουνε τον κόπο...

Μια που άκουσα στο ραδιόφωνο... Αφού τσ' αγάπης η πληγή λένε ποτέ δεν κλείνει... Πως να παλέψω τον καημό που ο χωρισμός σου αφήνει...

Μια που άκουσα στο ραδιόφωνο... Ήθελα μόνο μια φορά δάκρυ χαράς να βγάλω... Να δω αν είναι δροσερό ή καίει σαν και τ' άλλο...

Μιας και έχω μέρες να ακούσω κάποια μαντινάδα που να μου κάνει αίσθηση θα γράψω τρείς δικές μου (την μία την έχω ξαναγράψει)... Πόσες φορές στσ' αγκάλες σου δε μ' έχει ο ύπνος πάρει... Κι ας μην εθέσαμε ποτέ στο ίδιο μαξιλάρι... Κι απόψε δεν κοιμήθηκα στην αγκαλιά μου σ' είχα... Και χάιδευα σου τα μαλλιά χωρίς να πιάνω τρίχα... Στην αγκαλιά μου σε κρατώ και ύπνος δε με πιάνει... Που σε χαϊδεύω με το νου μα η χέρα δε σε φτάνει...

Μία που άκουσα σε μια ζωντανή ηχογράφηση του Μύρου Σκουλά.... Κανακεμένο μου όνειρο ήρθες απόψε πάλι... Και πως να στέσω την αυγή ν' αργήσει να προβάλει...

Μία που διάβασα... Ώρα που χάνεται η αυγή κι ο ήλιος πάει να φέξει... Σε χάνω απ' τα όνειρα μα φέρνω σε στη σκέψη...