Κρητική Λαϊκή Ποίηση - Μαντινάδες

Μια που διάβασα... Αφού και μες τα όνειρα μου φέρνεις δυσκολία... Σκέψου σαν είμαι ξυπνητός τι σέρνω κι είσαι αιτία...

Μια που μου είπε ένας φίλος... Στην ομορφιά σου κι ο θεός εσήκωσε τα χέρια... Αυτός που δημιούργησε τον ήλιο και τα αστέρια...

Μια μαντινάδα της Κατερίνας Αεράκη η παρακάτω... Έκαμα λάθη που μπορεί να κάμει ο καθένας... Μα όπως εγώ σ' αγάπησα δε σ' αγαπά κανένας...

Την παρακάτω την διάβασα από το βιβλίο του Μιχαλόμπα "Θλιμμένη Χαραυγή" Πληγή που ανοίγει ο χωρισμός δεν τηνε κλειούνε οι χρόνοι... Γιατί πατούνε οι θύμησες απάνω και ματώνει...

Από ένα δίσκο του Γιάννη Ζερβάκη η επόμενη... Έριξα μέσα στη φωτιά ότι τηνε θυμίζει... Κι η μοναξιά μου έρχεται τσι στάχτες και σκαλίζει...

Από τραγούδι του Μιχάλη Τζουγανάκη η επόμενη μετά από καιρό (συγχωρέστε με δεν σας ξέχασα αλλά...) Πήγες μακριά και δεν μπορεί η σκέψη να σε φτάσει... Μα η θύμηση σου κάθ΄ αργά μέσα στο νου κοιτάσει...

Την παρακάτω άκουσα από ένα φίλο... Πες μου πως μ' ονειρεύεσαι τα βράδια που 'σαι μόνη... Να πω του ήλιου την αυγή να αργεί να ξημερώνει...