Κρητική Λαϊκή Ποίηση - Μαντινάδες

Μια που την είχα ακούσει απο τον Τζούγανο... Ζω με ένα όνειρο γλυκό κι ίσως να ξεδειλιάνει... Καμιά φορά ξερό κλαδί στο βράχο πάνω πιάνει...

Μια που είχα ακούσει παλιότερα... Με την πραγματικότητα το όνειρο δεν ταιριάζει... Άλλο αγκαλιά να την θωρείς κι άλλο να σ' αγκαλιάζει...

Φρέσκια φρέσκια και πανέμορφη από το ραδιόφωνο... Σαν το κοπέλι μου λεγες τσι νύχτες παραμύθια... Για αγάπες που χαθήκανε και το καμες αλήθεια... edit 4/3/08: Μια μαντινάδα της Κατερίνας Αεράκη...

Μια ακόμα μαντινάδα του μεγάλου Βασίλη Σκουλά... Έχει η ζωή πολλές χαρές μα δεν μοιράζει δίκια... Μοιάζει με κύμα που σκορπά σωρούς σωρούς τα φύκια...

Μια ακόμα δικιά μου μαντινάδα... Χίλιω λογιώ τα πράματα πως άνεμο γυρίζουν... Καταλαγιάζουν έχθρητες κι αγάπες ξεχωρίζουν... Ελπίζω να μην το έχω παρακάνει με τις δικιές μου πιθανών ατυχείς προσπάθειες μαντιναδογραφίας...

Μια που διάβασα πριν μερικές μέρες... Ε το παντέρμο όνειρο και να κρατούσε χρόνο... Να μην θυμάμαι το πρωί του χωρισμού τον πόνο...

Είπα να είμαι επίκαιρος και σήμερα.... Μιας και τις τελευταίες μέρες ο εγκέλαδος έχει κέφια είπα να γράψω μια που είχα ακούσει παλιά... Σαν το μεγάλο το σεισμό απου γκρεμίζει σπίτια... Περνά κι αφήνει ερείπια ο έρωτας στα στήθια...