Σε μια ζωντανή ηχογράφηση του Μανώλη Αλεξάκη άκουσα την παρακάτω... Στο λίγο φως των αστεριών εδιάβηκε η ζωή μου... Να κάνω ευχές μήπως βρεθείς κάποια στιγμή μαζί μου...
Από ένα πολύ όμορφο τραγούδι του Μιχάλη Αλεφαντινού η επόμενη... Καρδιά μου γίαντα προσπαθείς χαρά αλλού να δώσεις... Αφού δεν μπόρεσες ποτέ εσύ να τηνε νιώσεις...
Μια που άκουσα... Πήρα το δρόμο του σεβντά πάρε κι εσύ τον ίδιο... Και κάπου θα παντίξουμε ζουμπούλι μου πιτήδειο... Edit: 3/3/09 Η μαντινάδα είναι του Γιαλάφτη...
Ακόμα μία ίδιας θεματολογίας με την προηγούμενη... Την ώρα που χαμογελάς μοιάζεις του άσπρου κρίνου... Τότε γιορτάζει ο έρωτας κι όχι του Βαλεντίνου...
Δύο μαντινάδες από ένα τραγούδι του Νεκτάριου Σαμόλη. Αδιαφορείς που σ' αγαπώ κι είναι δικαίωμα σου... Μα άδικο είναι να γελάς πως έχω το σεβντά σου... Κάθε βραδιά στ' αγκάλες σου ο νούς μου ταξιδεύει... Με το γιατί να μ' αρνηθείς τσ' αυγές να με παιδεύει...
Ακόμα μία από τον ίδιο δίσκο ο οποίος έχει στο σύνολο του πολύ όμορφες μαντινάδες και σίγουρα θα ανεβάσω κι άλλες αργότερα... Δεν έχει η αγάπη φάρμακο να πιείς να σου περάσει... Εγώ κατέχω ιντα περνά απ' αγαπά και χάσει...
Από το δίσκο του Νίκου Στριλιγκά "Του Ψηλορείτη ακούσματα" η επόμενη... Μόνο τη νύχτα στ' όνειρο στην αγκαλιά τη βάνω... Μα σαν χαράξει η αυγή ξυπνάω και τη χάνω...
Μια από το τελευταιο cd του Μιχάλη Τζουγανάκη, "Στα ρεύματα του κόσμου" Μη καμαρώνεις φλόγα μου ένα κερί πως λιώνεις... γιατί και συ μετά απ'αυτό θες και δε θες τελειώνεις...