Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2008

Πολλές αγάπες έκανα...

Μια που είχα ακούσει παλιότερα... Πολλές αγάπες έκανα να απασχολώ τη σκέψη... Να μην ξυπνήσει η θύμηση εσένα να γυρέψει...

Ποιές ώρες νιώθεις μοναξιά...

Μια ακόμα που διάβασα... Ποιές ώρες νιώθεις μοναξιά να 'ρχομαι σαν τον κλέφτη... Να μην αφήνω πάνω σου σταλιά καημός να πέφτει...

Ήθελα να 'μουνα νερό...

Μια ακόμα που διάβασα.... Ήθελα να 'μουνα νερό στον ποταμό που πλύνεις... Και να ναι η κάψα δυνατή να σκύφτεις να με πίνεις...

Πες μου πως νιώθεις μοναξιά...

Μια που άκουσα στο ραδιόφωνο... Πες μου πως νιώθεις μοναξιά να σε φωνάξω ψεύτη... Του λογισμού μου, της καρδιάς και της ψυχής μου κλέφτη...

Στην πόρτα του ονείρου μου...

Από μια ζωντανή ηχογράφηση του Μύρου Σκουλά η παρακάτω... Στην πόρτα του ονείρου μου στέκει και περιμένει... Κι απομακρύνει τσι καημούς και τσι χαρές μου φέρνει...

Βρέχει αστράφτει και βροντά...

Μια ακόμα που διάβασα... Βρέχει αστράφτει και βροντά στο χιονιστή γυρίζει... Μα εγώ βαστώ τη χέρα σου κι η γης ανθούς γεμίζει...

Τα σφάλματα σου μέτρησα...

Μια που είχα διαβάσει παλιότερα... Τα σφάλματα σου μέτρησα και τα 'χω βγάλει χίλια... Όσα θα βρεις σ' ένα γιαλό βότσαλα και κοχύλια...

Τη θύμηση σου δε μπορώ...

Μια που διάβασα... Τη θύμηση σου δε μπορώ να την απομακρύνω... Πέτρα τη ρίχνω πίσω μου κι ομπρός μου τηνε βρίνω...

Εγώ βαρέθηκα να ζω...

Από μια σειρά μαντινάδες του Μανώλη Καρπουζάκη η επόμενη... Εγώ βαρέθηκα να ζω με μια κρυφή ελπίδα... Τη γνώμη σου κατάλαβα την όρεξη σου είδα...

Φεγγάρι μου στη στράτα σου...

Δεν κρατήθηκα και γράφω μια ακόμα δικιά μου μαντινάδα τόσο σύντομα... Σε σχέση με τις προηγούμενες δύο μια από τις αγαπημένες μου η παρακάτω... Φεγγάρι μου στη στράτα σου αν την παντίξεις πε τση... Την αγαπώ κι ας θέλησε αυτή να ζούμε έτσι...

Όταν θα σ' αναστορηθώ...

Και δύο μαντινάδες από ένα τραγούδι του Ψαραντώνη που θυμήθηκα από την προηγούμενη... Όταν θα σ' αναστορηθώ προβέρνω στο φεγγάρι... Και παίρνω μια παρηγοριά πως το θωρούμε ομάδι... Αν τύχει και την δεις ποτέ εκειά που πας φεγγάρι... πες τση το δρόμο γρήγορα του γιαγερμού να πάρει...

Παρηγορούμαι οντε θα δω...

Μια ακόμα που μου αρέσει... Παρηγορούμαι όντε θα δω φεγγάρι μου το φως σου... Γιατί κι εσύ 'σαι αμοναχό και ξέρω τον καημό σου...

Στιγμές χαράς που έζησα...

Μια ακόμα που διάβασα... Στιγμές χαράς που έζησα κοντά σου θα θυμάμαι... Για πάντα αφού δε γίνεται ξανά κοντά σου να 'μαι...

Χιλιάδες φίλους έκαμα...

Μια που είχα ακούσει η επόμενη... Χιλιάδες φίλους έκαμα μα ενός βαστώ χατίρι... Του ονείρου μου που καθ' αργά σε φέρνει μουσαφίρη...

Ο έρωντας σου στην καρδιά...

Μια δικιά μου η επόμενη... Ο έρωντας σου στην καρδιά φωθιά 'ναι που ανάφτει... Την κάθε μέρα πιο πολύ και δεν τον κάνω ζάφτι.. .

Όσο κρατεί το δάκρυ σου...

Κόντεψε να περάσει εβδομάδα χωρίς να γράψω μαντινάδα... Πολλές δουλειές ανάθεμα τσι... Μια μαντινάδα που άκουσα αυτές τις μέρες... Όσο κρατεί το δάκρυ σου εγώ ποθώ να ζήσω... Στα μάτια σου να γεννηθώ στα χείλη σου να σβήσω...

Είπα στα χέρια σου πως ζω...

Μια που είχα ακούσει στο ραδιόφωνο... Είπα στα χέρια σου πως ζω κι αυτά για να ποθάνω... Επιάσαν κι αναθρέψανε τσι στεναγμούς που βγάνω...

Από τα μαύρα μάτια σου...

Η χθεσινή μαντινάδα μου θύμισε μια που λέει ο Γιώργης Σταυρακάκης ή Νιδιώτης... Από τα μαύρα μάτια σου διπλή σαΐτα βγαίνει... Η μια μου δίδει θάνατο η άλλη μ' ανασταίνει...