Μια που είχα ακούσει στο ραδιόφωνο... Ελπίζω να την θυμάμαι σωστά γιατί δεν είμαι 100% σίγουρος... Ως πότε δε θα λες το ναι και το όχι θα 'ναι πάντα... Μες την καρδιά μου μαχαιριά κι εσύ μου λες νταγιάντα...
Κλασσική και χιλιοτραγουδισμένη η παρακάτω μαντινάδα , μάλλον είναι του Καμπούρακη Λευτερη (Καστελολευτέρης) , συνθέτη του διάσημου " 'Αστρα μη με μαλώνετε ". Πρώτο αναντράνισμα του νου χαρά τση πρώτης νιότης... Εσύ ΄ σουν των ονείρων μου ο χτίστης κι ο προδότης...
Σε συνέχεια των προηγούμενων δύο, μια από τις πρώτες μου μαντινάδες... Τα κάλλη σου κι η ομορφιά μου θάμπωσαν τα μάθια... Κι είδα το τριαντάφυλλο χωρίς να δω τα αγκάθια...
Η προηγούμενη μου θύμισε μια μαντινάδα που ακούγεται στο νέο δίσκο του Νεκτάριου Σαμόλη... Ρόδα σκορπά το γέλιο σου κι εγώ από τη χαρά μου... Δεν πρόσεξα πως είχανε κι αγκάθια κοπελιά μου.. . Edit 13/8.08: Η μαντινάδα είναι του Βασίλη Χαιρέτη...
Από μια ζωντανή ηχογράφηση του Ψαραντώνη άκουσα την παρακάτω... Ω την παντέρμη τη ζωή ίντα λογιώς γυρίζει... Ποσπέρας να 'ναι αστροφεγγιά και το πρωί χιονίζει... Μου θύμισε και μια δικιά μου που είχα ανεβάσει εδώ παλιότερα...
Του Κωστή Βρέντζου η παρακάτω μαντινάδα,φέρνει στο νου μυρωδιές της Κρήτης.. Έρωντας και φασκομηλιά, φλισκούνι,καραμπάσι... Δε βγάνουνε τη μυρωδιά που βγάνει όντε περάσει... (έρωντας: το δίκταμο , φλισκούνι: αρωματικό φυτό της Κρήτης , καραμπάσι: η λεβάντα)
Μια μαντινάδα που άκουσα στο ραδιόφωνο από την φωνή του Στέλιου Ηλιάκη... Στον ύπνο μου είσαι όνειρο κι όταν ξυπνήσω σκέψη... Για δεν μπορεί πως σ' έχασα ο νους μου να πιστέψει... Edit 24/05/08: Το τραγούδι στο οποίο ακούγεται η μαντινάδα είναι στον καινούργιο δίσκο του Ηλία Χορευτάκη ο οποίος και την τραγουδά... Ο Στέλιος Ηλιάκης λέει την δεύτερη μαντινάδα... Να σε μισήσω προσπαθώ που 'χεις τον νου μου κλέψει... Μα αφού η καρδιά μου σ' αγαπά δε ξεγελιέται η σκέψη...
Από τον Πάρι Περυσινάκη και το cd "Τα μονοπάτια τα παλιά" είναι η επόμενη μαντινάδα. Σαν της αυγής την ομορφιά έχει το πρόσωπό σου... Kι όποτε ξημερώνομαι, θαρρώ πως είμαι ομπρός σου...
Δύο μαντινάδες ακόμα του Γιάννη Θεοδωράκη... Για δυό να στρώνεις καθ' αργά γιατί κι εγώ μαζί σου... Θα θέτω με την σκέψη μου μη νιώθεις μοναχή σου... Να βάνεις στο κρεβάτι σου δεύτερο μαξιλάρι... Και σκέπαζε τη σκέψη μου ο ύπνος να την πάρει...
Γεια σας και από εμένα..Καλώς ήρθα, καλώς με βρήκατε! Ελπίζω οι επιλογές μου στις μαντινάδες να είναι αντάξιες των προσδοκιών του φίλου μου του Στέλιου.. Η παρακάτω μαντινάδα ακούγεται στο cd "Δροσοσταλιά τ' Απρίλη" των Στιβάκτακη Γιώργη και Χρήστο: Αυγής δροσούλα θα γενώ βιόλα στσι φυλλωσιές σου... Τσ' αχτίνες του ήλιου να παντώ μη μαραθείς ποτέ σου...
Πριν γράψω την μαντινάδα που διάλεξα για σήμερα, να πω ότι πλέον δεν είμαι μόνος μου σε αυτό το blog! Από σήμερα θα γράφει ένας από τους λίγους ανθρώπους που θα εμπιστευόμουν να γράψει μαντινάδες εδώ καθώς γνωρίζω το καλό του γούστο... (Μεταξύ μας βγάζει και ωραίες μαντινάδες, τώρα θα δούμε αν βάλει καμία...) Ο Giannis λοιπόν, ένας από τους καλύτερους μου φίλους πλέον και συνεργάτης στο Blog... Στα καθ’ ημάς... Σήμερα μια μαντινάδα που διάβασα στο ίντερνετ... Κατέχεις το πως σ' αγαπώ μα δεν κατέχεις πόσο... Όσο μπορείς να φανταστείς κι ακόμα άλλο τόσο...
Να γράψω μια ακόμα δικιά μου μιας και δεν μου έρχεται κάποια άλλη στο μυαλό αυτή τη στιγμή... Δεν κλαίω που δε σε θωρώ ούτε που δε σ' αγγίζω... Μα που 'φυγες οριστικά κι όμως ακόμα ελπίζω...
Μία που άκουσα από μια ζωντανή ηχογράφηση του Πέτρου Μαρούλη... Λίμνες ποτάμια θάλασσες όλα θα γίνουν ένα... Αν κλάψω για τα όνειρα που έκανα για 'σένα...
Μια μαντινάδα του Γιάννη Θεοδωράκη από το πρώτο του βιβλίο που μου αρέσει προσωπικά... Ήθελα να 'χει η μοναξιά πρόσωπο να σου μοιάζει... Να περιμένω πως και πως την ώρα που βραδιάζει...
Από το νέο δίσκο του Ηλία Χορευτάκη η επόμενη... Τση νιότης μου τα όνειρα τα 'χτιζα πέτρα πέτρα... Μα ο χρόνος που τα γκρέμισε τσι κόπους δεν εμέτρα...
Δυο μαντινάδες από τον Βασίλη Σκουλά και το δίσκο "Άνθη Του Χρόνου".... Τσ' άνοιξης το χαμόγελο με το δικό σου μοιάζει... Κι όταν γελάς σα να θωρώ την εποχή ν' αλλάζει... Είδα το ξέφωτο τσ' αυγής το ρόδισμα στο δείλι... Μα παίρνει ξόμπλια πιο πολλά το γέλιο σου στα χείλη... Edit:02/06/2008 Δυο μαντινάδες του μεγάλου Μιχαλόμπα...
Μετά από τόσες μέρες επανέρχομαι με μια μαντινάδα του Χαιρέτη... Η σκέψη μου θα πάει αλλού κι εσένα θα ξεχάσει... Όταν τρυπήσει η θάλασσα και το νερό τση χάσει...
Μια που μου είπε ένας φίλος μου και έχει πολύ ωραίο νόημα... Χαράς τονε απου πεινά και βρήκε ένα γρόσι... Και ψάχνει αυτον που το 'χασε πίσω να του το δώσει...